Ποταγός, Παναγιώτης

(Bυτίνα Γορτυνίας, 1838 – Kέρκυρα, 1903). Διάσημος γιατρός και εξερευνητής. Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και αναχώρησε για μετεκπαίδευση στο Παρίσι. Όταν σημειώθηκε επιδημία χολέρας στο Παρίσι, ο Π. διακρίθηκε για την αλτρουιστική δράση του στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να προσελκύσει τη γενική εκτίμηση των συναδέλφων του και την επίσημη ευαρέσκεια της γαλλικής κυβέρνησης. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το επάγγελμά του στη Στεμνίτσα της Γορτυνίας, αλλά η σφοδρή επιθυμία του για τις εξερευνήσεις τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την ιατρική. Το 1867 ο Π. πήγε στην Αίγυπτο και, καθώς ήταν πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, επιδόθηκε σε τολμηρές περιηγήσεις. Μπήκε σε χώρες που ήταν τότε άγνωστες και απροσπέλαστες. Περιπλανήθηκε σε ολόκληρη την Ασία μέχρι τις πλέον απομακρυσμένες περιοχές της καθώς και στην τροπική Αφρική, πολύ πιο πέρα από τα όρια, που έφτασε ο γνωστός εκείνη την εποχή εξερευνητής Σβάινφουρτ. Παρ’ όλο που ο Π. δεν όρισε επιστημονικά τις γεωγραφικές θέσεις, ούτε έκανε θερμομετρικές και βαρομετρικές παρατηρήσεις, το έργο του αναγνωρίστηκε από τη Γεωγραφική Εταιρεία του Παρισιού, ως πολύ χρήσιμη και σημαντική συμβολή στην επιστήμη. Η περιήγηση του Π. κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια. Το 1883 επέστρεψε στην Ελλάδα και με δαπάνη του Πανεπιστημίου της Αθήνας, δημοσίευσε τον α’ τόμο των περιηγήσεών του, με τον τίτλο Περίληψις περιηγήσεων Ποταγού (1885), που τον αποτελούσαν 700 σελίδες. Το έργο αυτό μεταφράστηκε και στη γαλλική. Ύστερα από την περιπετειώδη και πολυκύμαντη ζωή του, ο Π. αποσύρθηκε στο χωριό Νύμφες της Κέρκυρας, όπου έζησε μοναχικά, γράφοντας διάφορες μελέτες, που παραμένουν ανέκδοτες. Έγραψε επίσης και αξιόλογες μελέτες για τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και την Κέρκυρα, περιοχές στις οποίες περιηγήθηκε και τις οποίες μελέτησε λεπτομερώς.